Αποκάλυψη Λιάπη: Πώς η ασφυξία επανέρχεται στο τραπέζι, «η κεταμίνη δεν επιφέρει θάνατο ακόμα και σε 10πλάσια δόση»

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ Xρίστος Λιάπης με αφορμή την σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου για ανθρωποκτονία από πρόθεση, επισημαίνει σε άρθρο του για τη χορήγηση κεταμίνης πώς μπορεί να αποβεί θανατηφόρα.

Συγκλονισμένο είναι το πανελλήνιο μετά τη σύλληψη της Ρούλας Πισπιρίγκου, της μάνας των τριών κοριτσιών που πέθαναν ανεξήγητα μέσα σε διάστημα τριών ετών.

Η ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία που ασκήθηκε σε βάρος της στηρίχθηκε στα στοιχεία που διαβίβασε το τμήμα ανθρωποκτονιών στην εισαγγελία. Καθαριστικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης έπαιξε η ανίχνευση κεταμίνης στον οργανισμό της 9χρονης Τζωρτζίνας, του μεγαλύτερου παιδιού της οικογένειας Δασκαλάκη.

Η κεταμίνη είναι μία ουσία που χρησιμοποιείται για εισαγωγή στην αναισθησία, καθώς και για ήπια αναισθησία ασθενών, στα Επείγοντα και στα Χειρουργεία πολλών νοσοκομείων (Warner LL et al 2018).

Προκαλεί πλήρη αναλγησία, επιφανειακή αναισθησία και αμνησία, η οποία καλείται «αποσυνδετική αναισθησία».

Χαμηλότερες δόσεις αυτού του αναισθητικού επιφέρουν αλλαγές στις συναισθηματικές και νοητικές λειτουργίες, καθώς και στη σωματοεικόνα και για αυτό αποτελεί μια ουσία που τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιείται συχνά και ως «ναρκωτική» ουσία κατάχρησης. (Breitmeier D et al 2002).

Παρά την παρατηρούμενη αύξηση της χρήσεως της κεταμίνης, ως «ψυχαγωγικού ναρκωτικού», έχουν καταγραφεί περιορισμένες περιπτώσεις θανάτων αποδιδόμενες σε δηλητηρίαση από κεταμίνη (Lalonde 2004).

Επίσης, σε αντιδιαστολή με την ευρεία κλινική της χρήση, υπάρχουνε λιγοστές περιπτώσεις θνητότητας και θνησιμότητας, αποδιδόμενης σε υπερδοσολογία κεταμίνης.

Ακόμη και σε περίπτωση χορήγησης, εξ ιατρικού λάθους, 10/πλάσιας δόσης, σε ασθενή ο οποίος έλαβε 950 mg κεταμίνης, ενδοφλεβίως, (δηλαδή συγκέντρωση 100 mg/ml) αντί για τα 95 mg που έπρεπε να λάβει, δεν παρατηρήθηκε θανατηφόρος έκβαση (Warner LL et al 2018).

Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, πως δεν αναφέρθηκαν απειλητικά για τη ζωή τους ανεπιθύμητα αποτελέσματα σε 9 υγιή παιδιά τα οποία έλαβαν, εκ λάθους, 5 έως 100 φορές περισσότερη από την υπολογισμένη δόση κεταμίνης. (Green SM et al 1999).

Αυτό σημαίνει ότι δικαιούμαστε να συμπεράνουμε πως για να έχει η χορήγησή της θανατηφόρα αποτελέσματα θα πρέπει η δόση να είναι υπερβολικά αυξημένη ή να συνδυάζεται και από άλλες συνθήκες υποξίας ή ασφυξίας.

Στη βιβλιογραφία εχει αναφερθεί, επίσης, μια σπάνια περίπτωση θανάτου στο πλαίσιο «αυτοερωτικού» ατυχήματος προκληθέντος από τον συνδυασμό ασφυξίας εξ αυτοπνιγμού και τοξίκωσης από ενδοφλέβια χορήγηση κεταμίνης.

Το θύμα, μάλιστα, αυτής της περίπτωσης ετύγχανε τεχνικός μηχανημάτων επείγουσας ιατρικής (Breitmeier et al 2002). Κατά την τελευταία 20/τία η Κεταμίνη έχει περιγραφεί ως έχουσα και αντικαταθλιπτικές ιδιότητες, οι οποίες έχουν αυξήσει την κλινική της χρήση.

Η διαρρινική χορήγηση της (S)- Κεταμίνης (ενός, δηλαδή, ισομερούς της), έχει πρόσφατα πάρει την έγκριση του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για την αντιμετώπιση της ανθεκτικής κατάθλιψης, αποτελώντας μια πολλά υποσχόμενη θεραπευτική προσέγγιση, κυρίως για ασθενείς με κατάθλιψη και αυτοκτονικό ιδεασμό. (Corriger A et al 2019), σύμφωνα με άρθρο του στην Καθημερινή.