Ζήσατε την εμπειρία του τοκετού και, ακούγοντας το πρώτο κλάμα του μωρού ή κρατώντας το στην αγκαλιά σας, κλάψατε από χαρά, νιώσατε την ευτυχία και την πληρότητα που δεν εκφράζεται με λόγια. Ή μπορεί και να «μην πιστεύατε στα μάτια σας» προσπαθώντας να συνειδητοποιήσετε ότι αυτό το μικρό πλασματάκι είναι δικό σας.
Τις πρώτες μέρες μετά τον τοκετό αρχίσατε να γνωρίζεστε μαζί του, το δείχνατε με καμάρι στους συγγενείς και φίλους που ήρθαν να σας δουν (αν και οι πολλές επισκέψεις στη φάση αυτή καλό θα ήταν να αποφεύγονται), εξοικειωθήκατε με το θηλασμό και ο παιδίατρος και οι μαίες ήταν στη διάθεσή σας για απορίες και ερωτήματα σχετικά με τη φροντίδα του.
Τελικά, όλα εξελίχθηκαν ομαλά και σε λίγες ημέρες η χαρούμενη αυτή αναστάτωση πήρε τέλος, το μωρό μπήκε στο καλάθι του και γυρίσατε στο σπίτι.
Στο δικό σας πια χώρο θα οργανώσετε τη νέα σας ζωή μαζί του. Όπως με κάθε τι καινούργιο, θα χρειασθεί λίγος χρόνος και υπομονή για να προσαρμοσθείτε, και εσείς και το μωρό, στη νέα κατάσταση.
Αν είναι το πρώτο σας παιδί, είναι πολύ φυσικό να νιώθετε ανασφάλεια, άγχος ή και αγωνία μήπως δεν κάνετε κάτι σωστά μέχρι να μάθετε να καταλαβαίνετε τις ανάγκες του. Είναι, όμως, λάθος να αφήσετε το άγχος αυτό να σας κυριεύσει και αντί να χαίρεστε το μωρό να το αντιμετωπίζετε σαν πρόβλημα.
Διατηρήστε την ψυχραιμία σας ώστε να μη φθάσετε στην υπερβολή.
Χρησιμοποιήστε τις θεωρητικές γνώσεις που, ίσως, αποκτήσατε διαβάζοντας περιοδικά και βιβλία που απευθύνονται σε υποψήφιους γονείς, χωρίς να λησμονείτε ότι οι γνώσεις είναι χρήσιμες μόνο σαν οδηγά σημεία. Αν και σε γενικές γραμμές ισχύουν τα ίδια για όλα τα μωρά, κάθε βρέφος είναι διαφορετικό από τα άλλα. Η έννοια του «φυσιολογικού» δεν αντιπροσωπεύει ένα και μόνο πράγμα, αλλά ένα φάσμα με ποικίλες διαβαθμίσεις.
Μη διστάζετε να ρωτάτε για ό,τι σας κάνει εντύπωση ή σας φαίνεται παράξενο στο μωρό.
Σε τελευταία ανάλυση, εσείς ζείτε μαζί του και το ξέρετε καλύτερα απ’ οποιονδήποτε. Πολλές από τις ερωτήσεις σας αυτές ενδεχομένως να είναι περιττές, αλλά πρέπει να γίνονται έστω και για τη μία που θα έχει σημασία. Το θέμα είναι να τις απευθύνετε εκεί που πρέπει.
Ο παιδίατρός σας είναι ασφαλώς το πιο κατάλληλο πρόσωπο. Χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί η συζήτηση με άλλες μητέρες ή πρόσωπα του συγγενικού σας περιβάλλοντος, χωρίς να ξεχνάτε ότι αυτό που ισχύει για ένα άλλο μωρό δεν είναι υποχρεωτικό να ισχύει και για το δικό σας. Η εμπειρία των άλλων μπορεί να είναι πολύτιμη, αλλά υπάρχουν ευρέως διαδεδομένες αντιλήψεις που είναι εσφαλμένες και απόψεις του τύπου «στον καιρό μας έτσι μεγαλώναμε τα παιδιά» μπορεί να μην είναι απολύτως σωστές για τα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα.
Αν έχουν προηγηθεί και άλλα παιδιά, τα πράγματα είναι, συνήθως, πιο εύκολα. Η εμπειρία που ήδη αποκτήσατε σας έχει δώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και θα σας έχει διδάξει ότι το μωρό, τελικά, τα καταφέρνει, ακόμη και αν γίνουν μερικά μικρά λάθη.
Μην περιμένετε, όμως, να είναι πανομοιότυπο με τα αδέλφια του. Έχει τη δική του προσωπικότητα, όσο αδιαμόρφωτη και αν είναι ακόμη. Ένα άλλο πρόβλημα στην περίπτωση που υπάρχουν και άλλα αδέλφια είναι η προετοιμασία τους για τον ερχομό του μωρού και η ομαλή ένταξή του στην οικογένεια.
Το μεγάλωμα ενός παιδιού απαιτεί υπευθυνότητα, φροντίδα, αγάπη, θυσίες αλλά είναι μία συναρπαστική εμπειρία. Είναι μία μαθητεία με υψηλό στόχο, η επίτευξη του οποίου αξίζει κάθε προσπάθεια.
Το να γνωρίζετε, πάντως, μερικά πράγματα για το ξεκίνημα της ζωής του μωρού ίσως σας βοηθήσει να ξεπεράσετε πιο εύκολα συνηθισμένες καταστάσεις και να μην τις αφήσετε να γίνουν προβλήματα.
