Δεν θα αναφερθούμε στα προφανή λάθη των γονιών, που όλοι λίγο- πολύ γνωρίζουμε, αλλά στα λάθη που φαίνονται… σωστά. Πολλά από αυτά, αν και φαινομενικά δεν βλάπτουν το παιδί, ουσιαστικά δεν το βοηθούν να αναπτύξει τον χαρακτήρα του και να στηριχθεί στον εαυτό του.
Τι κάνετε λάθος στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών
Λάθος νούμερο ένα: Τους δίνετε «έτοιμες» τις απαντήσεις.
Κανείς γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του να παιδεύεται και να ταλαιπωρείται, γι’ αυτό πολλοί από εμάς προτιμούν να τους δίνουν έτοιμες τις απαντήσεις στα ερωτήματά τους, είτε αυτό πρόκειται για μια τυχαία απορία είτε για τα μαθήματα του σχολείου.
Πρέπει: Να τους μαθαίνετε να ψάχνουν τις απαντήσεις! Να τους διδάξετε τον τρόπο να ψάχνουν μόνα τους τις απαντήσεις στα θέματα που τα απασχολούν. Αρχικά, αυτό θα γίνεται με την καθοδήγησή μας και στη συνέχεια θα μάθουν να «εξερευνούν» μόνα τους.
Λάθος νούμερο δύο: Χρησιμοποιείτε κάποιον άλλον σαν το «καλό» παράδειγμα.
«Τι καλός μαθητής που είναι ο Γιαννάκης!»: τέτοιου είδους φράσεις, που ενδεχομένως χρησιμοποιούμε για να ενθαρρύνουμε το παιδί και να του δείξουμε ότι μπορεί να βελτιωθεί, δεν λειτουργούν θετικά για την πρόοδό του.
Πρέπει: Να ενθαρρύνετε τα παιδιά να είναι ο εαυτός τους! Κάθε παιδί είναι μοναδικό, έχεις διαφορετικές δεξιότητες αλλά και αδυναμίες- εξάλλου αυτή είναι η ομορφιά τους! Μπορεί ένα παιδί να είναι μέτριος μαθητής αλλά να διαπρέπει σε κάποιο άθλημα. Υποχρέωσή μας είναι να αγκαλιάσουμε την κλίση του και να μην προσπαθούμε να την θάψουμε. Η καταπιεστική λογική του μέσου Έλληνα που θέλει το παιδί του να γίνει γιατρός, δικηγόρος ή αρχιτέκτονας πρέπει κάποια στιγμή να ξεπεραστεί.
Λάθος νούμερο τρία: Είστε πάντα και παντού ο φύλακας- άγγελός τους.
Δεν θα είμαστε για πάντα δίπλα τους, να τους φυλάμε από κακούς ανθρώπους και να διορθώνουμε τις άβολες καταστάσεις.
Πρέπει: Κάποιες φορές να τα αφήνετε να κάνουν λάθη. Όχι για να τους καυχηθούμε «στα ‘λεγα εγώ, δεν μ’ άκουγες!», αλλά γιατί τα λάθη είναι μέσα στη ζωή και αν δεν δουν πώς είναι έστω και κάποιες ασήμαντες αποτυχίες από μικρή ηλικία, τα πάντα θα είναι δυσκολότερα στην ενήλικη ζωή τους.
Λάθος νούμερο τέσσερα: Προσπαθείτε να είστε τέλειοι.
Δεν υπάρχει τελειότητα. Κανείς γονιός δεν είναι τέλειος και κανένα παιδί δεν είναι τέλειο. Οπότε γιατί να προσπαθούμε να έχουμε συνεχώς το άγχος να κάνουμε τα πάντα «σωστά»;
Πρέπει: Να είστε ο εαυτός σας! Με τα καλά του και με τα κακά του, με τα σωστά και με τα λάθη του. Αλλά πάντα με αυτογνωσία και με την ικανότητα να αναγνωρίζει τα λάθη του και να ζητάει συγγνώμη. Μόνο έτσι θα δείξουμε στα παιδιά πώς να είναι ο εαυτός τους και να μην υποκρίνονται.
Λάθος νούμερο πέντε: Γίνεστε ο δάσκαλός του.
Η σχέση δασκάλου και μαθητή περιλαμβάνει σωστή καθοδήγηση μεν αλλά αυστηρότητα και απόσταση δε. Αφήστε τον κανονικό δάσκαλο να κάνει τη δουλειά του και ξεχάστε τα «κηρύγματα» και τα «μαθήματα».
Πρέπει: Να είστε ο φίλος και ο μέντορας του. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος που θα τρέξει μόλις έχει κάποιο πρόβλημα και που θα χρειαστεί τη συμβουλή του. Ο γονιός πρέπει να είναι δάσκαλος, αδελφός, φίλος, καθοδηγητής και πολλά άλλα μαζί. Γι’ αυτό, είναι και ο πιο δύσκολος ρόλος που έχετε αναλάβει ποτέ!
Λάθος νούμερο έξι: Τους υποδεικνύουμε ποιο «μονοπάτι» να ακολουθήσουν. Σίγουρα κάποιες φορές θα χρειαστεί να δείξουμε στα παιδιά τον σωστό δρόμο, όμως δεν είναι πάντα καλό αυτό. Το να ακολουθούν μηχανικά τις υποδείξεις μας για να μην τους γκρινιάζουμε δεν θα βγάλει πουθενά!
Πρέπει: Να τους δείχνετε τις επιλογές τους. Μέρος της σωστής διαπαιδαγώγησης των παιδιών είναι να τους δείχνουμε τις επιλογές τους και να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι αυτές μας καθορίζουν. Έτσι μόνο θα αναπτύξουν την κρίση τους και θα μπορούν αν ξεχωρίζουν το καλό από το κακό μονοπάτι.
Λάθος νούμερο 7: Είστε προσκολλημένοι στα παιδιά.
Θέλουμε να περνάμε χρόνο με τα παιδιά μας, όμως κάποιες φορές το παρακάνουμε και τα «πνίγουμε» με την συνεχή παρουσία μας. Παράλληλα, παραμελούμε τον εαυτό μας, ξεχνάμε τις ανάγκες μας και «κακομαθαίνουμε» τα παιδιά.
Πρέπει: Να φροντίζετε και λίγο τον εαυτό σας.
Όλοι οι γονείς χρειάζεται να χαλαρώνουμε πού και πού με τον σύντροφό μας ή μόνο με τον εαυτό μας και δεν χρειάζεται να έχουμε τύψεις γι’ αυτό. Να θυμάστε πάντα ότι όσο περισσότερο προσέχετε τον εαυτό σας, τόσο καλύτερη μαμά θα είστε!
Λάθος νούμερο 8: Απειλείτε με το ύφος σας
«Αν δεν διαβάσεις, δεν θα φας γλυκό!»: Είναι καλό να μαθαίνουμε στο παιδί ότι κάθε μας απόφαση συνοδεύεται κι από κάποια συνέπεια (είτε καλή είτε κακή), όμως δεν πρέπει να είναι γενικά αυτό το ύφος μας.
Πρέπει: Να ψάχνετε την «ρίζα» του προβλήματος. Οι ανούσιες απειλές τις περισσότερες φορές δεν έχουν κανένα αντίκρισμα και δεύτερον δεν απαντούν στο γιατί το παιδί αντιδρά έτσι. Όταν είναι αντιδραστικό ή θυμωμένο χωρίς λόγο, αγκαλιάστε το, συζητήστε μαζί του και βρείτε τι του φταίει πραγματικά.
Πολλές φορές, ακόμα και οι μεγάλοι, κοιτάμε το δέντρο χωρίς να βλέπουμε το δάσος.
