Οι λόγοι που συμβαίνουν είναι αμέτρητοι:
Στις πιο μικρές ηλικίες το πρόβλημα είναι συνήθως η αδυναμία των παιδιών να μοιράζονται (τόσο τους γονείς τους όσο και τα πράγματά τους).
Είναι πολύ φυσιολογικό τα αδέλφια να τσακώνονται λόγω ζήλιας και αυτό δεν θα πρέπει να τρομάζει τους γονείς.
Γιατί, όμως, να υπάρχει ζήλια ανάμεσα στα αδέλφια; «Έχει να κάνει με τον τρόπο που οι γονείς αντιμετωπίζουν τις συγκρούσεις. Όταν, για παράδειγμα, στους αδελφικούς καυγάδες, μπαίνουν στη μέση και προστατεύουν το πιο "αδύναμο" παιδί, αυτόματα δημιουργείται ζήλια».
Άλλοι λόγοι που δημιουργούν συνήθως κόντρες ανάμεσα στα αδέλφια είναι οι διαφορετικές τους προσωπικότητες, η διαφορά ηλικίας που εκ των πραγμάτων μεταφράζεται σε διαφορετικά ενδιαφέροντα ή ακόμα και η κοντινή ηλικία, που σημαίνει ότι τα παιδιά θέλουν και διεκδικούν τα ίδια πράγματα.
Ακόμα και τα πιο αγαπημένα αδέλφια μπορεί κατά καιρούς να έχουν έντονες συγκρούσεις. Το ζήτημα είναι, καθώς τα παιδιά δεν είναι σε θέση να δουν την προοπτική των πραγμάτων και το ποιος φταίει, ούτε γνωρίζουν πώς να επιλύουν ειρηνικά τις διαφορές, πώς θα διδάξετε εσείς αυτές τις αξίες και πώς θα τα βοηθήσετε να αναπτύξουν μια παντοτινή φιλία.
Αν ο καβγάς είναι ιδιαίτερα έντονος, το επόμενο που μπορούν να κάνουν οι γονείς, είναι να ζητήσουν από τα παιδιά τον λόγο του καβγά, χωρίς όμως να γίνουν κριτές ή δικαστές.
Τα παιδιά μπορεί πάνω στον θυμό τους να απαντήσουν ότι δεν αγαπιούνται.
Τότε οι γονείς μπορεί να πουν «αν δεν αγαπιέστε, να πάει ο καθένας στο δωμάτιό του, να παίζετε μόνοι σας και να μη μιλάτε μεταξύ σας». Ακόμα κι αν τα παιδιά υπακούσουν, είναι βέβαιο ότι λίγη ώρα μετά θα παίζουν πάλι μαζί, γιατί σκοπός τους φυσικά δεν είναι να χάσουν ο ένας την παρέα του άλλου.
Επιπλέον, μέσω αυτών των συζητήσεων τα παιδιά μαθαίνουν πόσο ουσιαστική είναι η επικοινωνία, που πολλές φορές ούτε τα ζευγάρια δεν έχουν μεταξύ τους.
Με τον τρόπο αυτόν τα αδέλφια θα μάθουν, μεγαλώνοντας, να λύνουν ειρηνικά τις διαφορές τους, χωρίς να μένουν κατάλοιπα που θα οδηγήσουν κάποτε σε μεταξύ τους ρήξη.
Συμβουλές για αγαπημένα αδέλφια
Ενθαρρύνετε τη διαφορετικότητα του κάθε παιδιού: Μην πιέζετε ένα εσωστρεφές παιδί να γίνει κοινωνικό ή ένα κοινωνικό παιδί να «συμμαζεύεται» και, κυρίως, μη λέτε στο ένα παιδί να παραδειγματίζεται από το άλλο. Το κάθε παιδί έχει την δική του προσωπικότητα που οφείλετε να μπολιάσετε με τρόπο που να οδηγεί το παιδί στην αυτονόμηση και αυτοεκτίμησή του.
Χρησιμοποιήστε το χιούμορ: Το χιούμορ αποδεικνύεται σπουδαίος απινιδωτής μιας τεταμένης κατάστασης. Για παράδειγμα, όταν τα παιδιά πλακώνονται στο ξύλο και έρχονται σε εσάς για να αναλάβετε ρόλο διαιτητή μπορείτε απλά να τους πείτε: «αν θέλετε να σφαχτείτε, βγείτε έξω γιατί έχω σφουγγαρίσει!».
Μην τιμωρείτε τα παιδιά για τους καβγάδες τους: Η τιμωρία στις περιπτώσεις αυτές δεν βοηθά τα παιδιά. Τα κάνει να νιώθουν ακόμα πιο αδικημένα και έτσι γίνονται επαναστάτες στην οικογένεια και αρχίζουν να μη σέβονται τους γονείς.
Κοινά παιχνίδια:
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, τα μικρά παιδιά δεν έχουν μάθει να μοιράζονται. Ένας καλός τρόπος για να τους το μάθετε είναι μέσα από το παιχνίδι. Ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, που να ανταποκρίνεται στις ηλικίες των παιδιών, θα τα μάθει να μοιράζονται, να γελούν και να διασκεδάζουν μαζί –άλλωστε, αυτός είναι ο σκοπός. Μάλιστα, καλό είναι να επιλέγετε παιχνίδια που δεν δίνουν έμφαση στον νικητή, αλλά στον ηττημένο (π.χ. ο ηττημένος θα επιλέξει τι ταινία θα δείτε το βράδυ)!
Οι δουλειές του σπιτιού: Να καλείτε τα παιδιά, ακόμα και των πιο μικρών ηλικιών, να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού, π.χ. στο μαγείρεμα ή το μάζεμα των παιχνιδιών. Κάντε το, όμως, όχι με τρόπο τυπικό αλλά σαν παιχνίδι. Έτσι τα παιδιά θα μάθουν να μοιράζονται ευθύνες και υποχρεώσεις, ενώ θα αναπτύξουν πιο εύκολα πνεύμα συνεργασίας!
Οικογενειακές βόλτες και εκδρομές: Μία μονοήμερη εκδρομή στο δάσος ή το βουνό, π.χ. για εξερεύνηση, εμπνέει τα παιδιά και τα φέρνει πιο κοντά.
Μην επισημαίνετε την διαφορά ηλικίας μεταξύ τους: Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν οι γονείς είναι να βάζουν ταμπέλες του «μικρού» και του «μεγάλου» ανάμεσα στα αδέλφια.
Προσωπικός χώρος: Είναι πολύ σημαντικό, ειδικά καθώς μεγαλώνουν τα αδέρφια, να έχουν -εφόσον αυτό είναι εφικτό- τον προσωπικό τους χώρο στο σπίτι, για να διαφυλάττουν εκεί την ιδιωτικότητά τους. Ακόμα κι αν τα αδέλφια χρειάζεται να μένουν στο ίδιο δωμάτιο, μπορεί αυτό να διαμορφωθεί έτσι, ώστε να μπορούν κάπως να απομονώνονται (π.χ. με ένα παραβάν).
Όταν τα πράγματα δείχνουν να μη βελτιώνονται: Αν οι έντονοι τσακωμοί συνεχίζονται για χρόνια και τα παιδιά δείχνουν δυστυχισμένα, είναι απαραίτητο οι γονείς να επισκεφθούν έναν οικογενειακό σύμβουλο που θα τους κατευθύνει σωστά αναφορικά με τον ρόλο τους απέναντι στα παιδιά.
