Το παιδί πρέπει να διακόψει την δραστηριότητα που κάνει (παιχνίδι, βόλτα κτλ), να απομακρυνθείτε λίγο από τον κόσμο, εάν υπάρχει, να έρθετε στο ύψος του και να του απευθυνθείτε με σεβασμό και χωρίς θυμό. Υπενθυμίστε του ότι παραβαίνει τον κανόνα που μαζί θέσατε και η πράξη του είναι άσχημη. Καλό θα ήταν να αποφύγετε χαρακτηρισμούς προς το ίδιο το παιδί, π.χ. «είσαι κακό παιδί», «αυτό το κάνουν μόνο τα κακά παιδιά». Στο κέντρο της προσοχής πρέπει να είναι η πράξη, π.χ. «αυτό που έκανες δεν ήταν ωραίο, έχουμε συζητήσει για αυτό», «η πράξη σου πληγώνει εμένα/τον φίλο σου κτλ».
Τα παιδιά είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες και όπως όλοι μας προσβάλλονται όταν κάποιος τους επιτίθεται λεκτικά.
Πάντα πρέπει να δίνεται δεύτερη ευκαιρία στο παιδί να διορθώσει την συμπεριφορά του. Αρχικά, παροτρύνετε το να ζητήσει συγγνώμη ακόμα κι αν δεν την εννοεί, στην πορεία θα είναι σε θέση να ζητάει συγγνώμη όταν το νιώθει. Στην συνέχεια, επιτρέψτε του να συνεχίσει την δραστηριότητα του αφού όμως το ενημερώσετε ότι δεν θα υπάρξει ανοχή την επόμενη φορά. Λογικά, θα υπάρξει επόμενη φορά, ειδικά στην αρχή της διαδικασίας των ορίων.
Αν το παιδί συνεχίσει την ανάρμοστη συμπεριφορά, ακολουθεί η"τιμωρία". Η τιμωρία δεν πρέπει να αποτελεί ψυχολογικό «βασανιστήριο» για το παιδί. Περιττό να αναφερθεί ότι η βία δεν πρέπει να εφαρμόζεται όχι μόνο ως τιμωρία αλλά και ως μέσο διαπαιδαγώγησης. Η βία φέρνει βία και εντάσεις. Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ασφαλή ακόμα κι όταν βρίσκονται σε τιμωρία. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νιώθουν φόβο απέναντι στους γονείς.
Ο σεβασμός είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αφού δοθεί και δεύτερη ευκαιρία την οποία το παιδί δεν σεβαστεί, πρέπει να μείνει μόνο του για να σκεφτεί όσα έκανε.
Πάρτε το από το χέρι χωρίς να του απευθύνεται τον λόγο ή να το κοιτάξετε. Ακόμα κι αν αντιστέκεται παραμείνετε αποφασιστικοί.
Πηγαίνετε στο δωμάτιο του ή σε κάποιο απομονωμένο σημείο (αν βρίσκεστε εκτός σπιτιού). Ενημερώστε το ότι βρίσκεται σε αυτή την θέση γιατί παρέβη τον κανόνα ακόμα κι όταν του δώσατε την ευκαιρία που άξιζε και χρειάζεται να παραμείνει εκεί ως ότου καταλάβει πόσο άσχημη είναι η πράξη του.
Ο χρόνος παραμονής στο «σημείο της σκέψης» ισούται με την ηλικία (π.χ. τριών χρονών/τρία λεπτά).
Αν απομακρυνθεί από το σημείο φροντίστε να το επαναφέρεται όσες φορές κι αν χρειαστούν μέχρι να παραμείνει. Όταν περάσουν τα λεπτά, πλησιάστε το και ρωτήστε το αν είναι έτοιμοι επιστρέψει σε αυτό που έκανε.
Επαναλάβετε την διαδικασία όσες φορές χρειαστεί.
Η υπομονή, η αποφασιστικότητα είναι τα όπλα που θα χρειαστείτε.
Κάθε φορά θα είναι και πιο εύκολο στο παιδί να προσαρμοστεί στους κανόνες συμπεριφοράς που απαιτούν οι περιστάσεις. Θα υπάρχει σωστή επικοινωνία ανάμεσα σε γονέα και παιδί και θα επικρατεί οικογενειακή γαλήνη, έναντι του χάους σε μία οικογένεια χωρίς κανόνες.
Γράφει η Κωνσταντίνα Γάτσου - Νηπιαγωγός, Τμήμα Εκπαίδευσης & Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
