Ρούλα Πισπιρίγκου: «Η Τζωρτζίνα πέθαινε και εκείνη ρωτούσε για τον βηματοδότη» λένε οι γιατροί της 9χρονης (βίντεο)

Τις τελευταίες στιγμές της 9χρονης Τζωρτζίνας αλλά και τις περίεργες αντιδράσεις της Ρούλας Πισπιρίγκου περιγράφουν βήμα προς βήμα η παιδίατρος και ο εντατικολόγος του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού».

Στη δημοσιότητα έρχονται οι περιγραφές της παιδιάτρου και του εντατικολόγου που προσπάθησαν να σώσουν την 9χρονη Τζωρτζίνα στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Οι δύο περιγραφές δόθηκαν στις δικαστικές αρχές.

Η παιδίατρος περιγράφει την τελευταία ημέρα της ζωής της Τζωρτζίνας στο νοσοκομείο, αλλά και τις αντιδράσεις της Ρούλας Πισπιρίγκου στις προσπάθειες των γιατρών.

«Το πρωί του Σαββάτου (29 Ιανουαρίου 2022), μόλις τελειώσαμε την εξέταση της Τζωρτζίνας, συνεχίσαμε τις επισκέψεις σε άλλους ασθενείς. Ενώ βρισκόμασταν στο διάδρομο, βγήκε η μαμά της και μας είπε ότι το παιδί έκανε επεισόδιο. Αμέσως μπήκαμε όλη η ομάδα. Το παιδί είχε στρέψει το κεφάλι του αριστερά με προσηλωμένο βλέμμα, κόρες σε μυδρίαση, ταχυκαρδία και έβγαζε ήχο γκρίνιας.

Μετά από τρία λεπτά χορηγήθηκε φάρμακο και σταμάτησε το επεισόδιο. Μετά από εικοσιπέντε λεπτά περίπου μας ειδοποίησε ξανά τη μητέρα για δεύτερο επεισόδιο. Έτρεξα πρώτη στο θάλαμο και είδα ότι το παιδί παρουσίαζε ίδια εικόνα με το πρώτο επεισόδιο. Το επεισόδιο αυτό σταμάτησε μόνο του μετά από 1,5 λεπτό.

Κάποια στιγμή δεν θυμάμαι πότε ακριβώς, συνάντησα τη μαμά της Τζωρτζίνας στο διάδρομο έξω από το θάλαμο. Της είπα συλλυπητήρια, με ευχαρίστησε που μαζί με τους άλλους γιατρούς τρέξαμε να σώσουμε την κόρη της και δεν είπαμε κάτι άλλο. Μου έκανε εντύπωση ότι λίγη ώρα μετά το θάνατο του τρίτου παιδιού της ήταν ψύχραιμη. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν μια μαμά που έκλαιγε και ούρλιαζε για το παιδί της. Αυτό μου έκανε εντύπωση όλες τις ημέρες που ήταν στο νοσοκομείο με την Τζωρτζίνα, γιατί η Τζωρτζίνα ήταν μια βαριά περίπτωση ασθενούς, πόσο μάλλον την ημέρα του θανάτου της».

Από την πλευρά του ο εντατικολόγος αναφέρει: «Χρειαστήκαμε περίπου τρία λεπτά να πάρουμε τον εξοπλισμό μας και να κατέβουμε στον τέταρτο όροφο. Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο της εννιάχρονης, η μητέρα ήταν μέσα στο δωμάτιο και την βγάλαμε αμέσως έξω. Το παιδί ήταν άσφυγμο, απνοϊκό με περιστοματική κυάνωση και μυδρίαση. Στο μόνιτορ βλέπαμε χαμηλό κορεσμό και σφίξεις. Ακροαστικά άκουσα γύρω στις 35 σφίξεις.

Ο εντατικολόγος και η ιομάδα του έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να κρατηθεί η Τζωρτζίνα στη ζωή. Κατά τη διάρκεια της ανάνηψης τηλεφώνησε και στον καρδιολόγο του Ωνασείου για να τον ενημερώσει.

Αφού η 9χρονη δεν επανερχόταν, προσπάθησε να ενημερώσει την μητέρα της. Η απάντησή της, του έκανε εντύπωση.

Βγήκα από το δωμάτιο και ενημέρωσα τη μητέρα ότι το παιδί είναι άσφυγμο, απνοϊκό, ότι έχει πεθάνει ουσιαστικά και προσπαθούμε να το επαναφέρουμε στη ζωή. Η μαμά μας είπε να συνεχίσουμε γιατί και στο προηγούμενο επεισόδιο στην Πάτρα το παιδί ανέκτησε καρδιακό ρυθμό και αναπνοή μετά από 55 λεπτά ανάνηψης.

Η δεύτερη ερώτηση που μου έκανε είναι αν γνωρίζω αν δουλεύει ο βηματοδότης. Η αλήθεια είναι ότι όταν ανακοινώνεις σε έναν γονιό ότι το παιδί του ουσιαστικά έχει φύγει από τη ζωή και κάνεις προσπάθεια να το επαναφέρεις δεν περιμένεις να σε ρωτήσει αν δουλεύει ο βηματοδότης. Αυτή η ερώτηση μου έκανε εντύπωση».