Και πότε η καλοσύνη καταπατάτε και γίνεται εκμετάλλευση, κοροϊδία;
Ποιος ευθύνεται για κάτι τέτοιο;
Φταίνε πάντα οι άλλοι, οι "αχάριστοι", που χωρίς μέτρο και χωρίς αιδώ καταπατούν ή ευθύνεται και ο εκάστοτε "καλός" που επιτρέπει κάτι τέτοιο να γίνεται;
Και γιατί κάποιος είναι τόσο "καλός";
Καλοσύνη είναι η ιδιότητα του καλού εκείνου που επιθυμεί την ειρήνη και την ευτυχία του συνανθρώπου του.
Καλός είναι εκείνος που φέρεται με καλοσύνη με τον λόγο και τις πράξεις του.. Μέχρι εδώ καλά!
Τι γίνεται όμως όταν μας "πατάνε τον κάλο";
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος ή κάποιοι άλλοι άλλοτε πονηρά κι άλλοτε ξεδιάντροπα ζητάνε όλο και περισσότερα και δεν υποχωρούν αν δεν τα πάρουν τελικά όλα;
Μήπως τότε είναι καλοσύνη η υποχώρηση του καλού ή μήπως είναι οι ενοχές (μπροστά στην ιδεοληψία του κακού);
Μήπως είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης να ορθώσει το ανάστημά του (ο εκάστοτε καλός) και να πει "ως εδώ"!
Θυμηθείτε: το κάλλος, το καλό και τον καλό πολλοί θαυμάσανε, το κορόιδο όμως κανείς!
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ. συνεργάτης Στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.paidi-efivos.gr
