Μπορούμε, όμως, να βελτιωθούμε και να υιοθετήσουμε αλλαγές, δεσμεύσεις και νέες συμπεριφορές που θα μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, αλλά και καλύτερους γονείς.
1. Να ακούμε τα παιδιά μας
Ακούγεται προφανές, αλλά πολλές φορές δεν είναι.
Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να τους αφιερώνουμε την προσοχή μας. Κι όταν το κάνουμε το μήνυμα που τους περνάμε είναι ότι για εμάς είναι σημαντικά, ότι νοιαζόμαστε για τις ιδέες, τις σκέψεις και τη γνώμη τους.
Γι’ αυτό, όταν το παιδί μας μας μιλάει, καλό είναι να σταματάμε ό,τι κάνουμε (κι ας είναι το σίδερο ''βουνό''), να χαμηλώνουμε στο επίπεδό του και να το ακούσουμε πραγματικά.
Να μην βιαζόμαστε να τελειώσει την πρόταση του, να μην προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε τις σκέψεις του. Ο χρόνος που θα αφιερώσουμε ακούγοντάς το είναι πολύτιμος για τη σχέση μας και το μέλλον του.
Κι ας περιμένουν οι δουλειές....
2. Να μετράμε μέχρι το δέκα
Όταν η συμπεριφορά του παιδιού μας μας βγάζει εκτός εαυτού, πριν αντιδράσουμε, ας κάνουμε ένα διάλειμμα κι ας μετρήσουμε μέχρι το δέκα.
Ας μην φωνάξουμε, ας μην απειλήσουμε και ας μην τιμωρήσουμε. Απλά ας περιμένουμε για λίγο.
Ο ελάχιστος αυτός χρόνος μας δίνει την ευκαιρία να χειριστούμε καλύτερα την κατάσταση και με πιο αναποτελεσματικό τρόπο. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά με αυτό τον τρόπο έχουμε περισσότερες πιθανότητες να δώσουμε μια πιο δίκαιη και ''σοφή'' λύση.
(Η παραπάνω ''μέθοδος'' έχει αποτέλεσμα και στις σχέσεις με.. ενήλικες)
3. Να μένουμε σταθεροί στις αποφάσεις μας
Είναι γεγονός πως τα παιδιά μπορούν να φτάσουν στα άκρα όταν θέλουν κάτι πάρα πολύ.
Αρχίζουν τη γκρίνια ή τα παρακάλια, απειλούν και διεκδικούν μέχρι δακρύων… Ακούγεται υπερβολικό, αλλά δεν πρέπει να τους επιτρέπουμε να μας ''νικούν''.
Όταν ξέρουμε πως η σωστή απάντηση είναι «όχι» θα πρέπει να επιμείνουμε μέχρι τέλους. Όταν δεν είμαστε σίγουροι ποια είναι η σωστή απάντηση, δεν λέμε εξαρχής «όχι» (με κίνδυνο να λυγίσουμε αργότερα στις πιέσεις τους), αλλά «θα το σκεφτώ».
Τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε οικογένειες όπου το «όχι» σημαίνει «όχι» είναι πιο ευτυχισμένα!
