17η Νοεμβρίου: Αναδρομή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου μέσα από 12 βιβλία

12 βιβλιοπροτάσεις αφιερωμένες στο Πολυτεχνείο της ιστορικής μνήμης.

Πενήντα ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Το φοιτητικό κίνημα με την κατάληψη της Νομικής και στη συνέχεια με την κατάληψη και την εξέγερση του Πολυτεχνείου συμπύκνωσε τους αγώνες του λαού και του πνευματικού κόσμου της Ελλάδας που αντιστεκόταν στην τυραννία της χούντας των συνταγματαρχών. Έγινε φωνή των φυλακισμένων και βασανισμένων που αντιστέκονταν στη δικατορία, κλόνισε τη διεθνή κοινότητα και οδήγησε τη χούντα σε αναδίπλωση, μέχρι την τελική της ήτττα και την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Η 17η Νοέμβρη, παραμένει σύμβολο των αγώνων ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση, ενάντια στην κοινωνική αδικία, τον αυταρχισμό και τον φασισμό. Είναι η μνήμη μιας νέας γενιάς που αγωνίστηκε σθεναρά απέναντι στη χούντα και παραμένει μέχρι σήμερα ζωντανή, οδηγώντας και εμπνέοντας τη σύγχρονη νεολαία με τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Στο Dnews συγκεντρώσαμε και σας παρουσιάζουμε 12 βιβλία που καταγράφουν και αποτυπώνουν τα κρίσιμα γεγονότα εκείνης της εποχής μέσα από μαρτυρίες όσων τα έζησαν

Το Πολυτεχνείο έξω από το Πολυτεχνείο: Οι αφανείς πρωταγωνιστές της εξέγερσης του 1973

Αυτό που έκανε το Πολυτεχνείο να γίνει το «Πολυτεχνείο», δεν είναι εκείνα που συνέβησαν μέσα στο υπό κατάληψη ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά όσα διαδραματίστηκαν έξω από αυτό. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν αρχικά γύρω από το Πολυτεχνείο και στη συνέχεια ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, συγκρότησαν διαδηλώσεις απ’ άκρου σ’ άκρο της πόλης, πανικόβαλαν τη φρουρά του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, έστησαν οδοφράγματα για να εμποδίσουν τη διέλευση των τεθωρακισμένων, πνίγηκαν στα δακρυγόνα και ξυλοφορτώθηκαν αγρίως από την Αστυνομία, στάθηκαν –κυριολεκτικά– μπροστά στις κάνες και δεν έκαναν πίσω παρά μόνο όταν πλέον μετρούσαν στις τάξεις τους εκατοντάδες τραυματίες και τους πρώτους νεκρούς. Πρόκειται για αυτούς που, ακόμη πιο εντυπωσιακό, τις επόμενες ημέρες, ενώ η εστία του Πολυτεχνείου είχε πλέον συντριβεί, εγκατέλειψαν τα σχολεία τους και τις δουλειές τους και διαδήλωναν ανάμεσα στα πυρά των αστυνομικών, των ακροβολιστών και των τεθωρακισμένων, μετρώντας νέα –και περισσότερα– θύματα. Την ιστορία εκείνων των αφανών ηρώων της εξέγερσης του 1973 επιχειρεί να καταγράψει (με ασυγχώρητη καθυστέρηση πενήντα ετών) αυτό το βιβλίο.

Συγγραφέας Λεωνίδας Καλλιβρετάκης

Εκδόσεις Θεμέλιο

Ανθρωποφύλακες

Οι Ανθρωποφύλακες είναι ένα ταλαιπωρημένο βιβλίο. Πώς αλλιώς θα γινόταν, άλλωστε; Γεννήθηκε μέσα σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας, σε είκοσι πέντε μόλις αντίτυπα, σε κάποιον παλιό πολύγραφο, στο φουαγιέ ενός ξενοδοχείου. Κι όμως αυτές οι λίγες γραμμές, οι τόσο δυνατές, οι τόσο συγκινητικές (χωρίς ίχνος μελοδραματισμού!), κατάφεραν να αποτελέσουν την αρχή του τέλους μιας στυγνής φασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι, το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και αλλεπάλληλες εκδόσεις στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

Σε κάθε έκδοση υπήρχαν Πρόλογοι, Εισαγωγές, Επίμετρα και Παραρτήματα, που προσπαθούσαν να επικαιροποιήσουν το βιβλίο και να αναδείξουν την απαράμιλλη δύναμή του. Σήμερα, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Περικλή Κοροβέση, οι Εκδόσεις των Συναδέλφων παρουσιάζουν μία ολοκληρωμένη έκδοση, που περιέχει τα πιο σημαντικά κείμενα που γράφτηκαν και εντάχθηκαν στο σώμα των Ανθρωποφυλάκων, αλλά και πλούσιο οπτικό υλικό με εξώφυλλα ξένων εκδόσεων, δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, καθώς και τα εξαιρετικά σκίτσα και φωτογραφίες του Αλέκου Λεβίδη από την αναπαράσταση των βασανιστηρίων, που έγινε στο σπίτι του ζωγράφου στη Γενεύη το 1969, προκειμένου να συνοδέψουν την κατάθεση του Κοροβέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο.

Αυτή η έκδοση αποτελεί και το μεγάλο ευχαριστώ των Εκδόσεων των Συναδέλφων στον άνθρωπο που εμπιστεύθηκε αυτό το έργο του το 2013, σε έναν μικρό και άσημο εκδοτικό οίκο, μόνο και μόνο επειδή ήταν συνεργατικός και κομμάτι του γενικότερου κοινωνικού κινήματος. Ελπίζουμε πως δεν τον διαψεύσαμε όλα αυτά τα χρόνια και πως δεν θα τον διαψεύσουμε ποτέ.

Συγγραφέας: Κοροβέσης Περικλής

Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων

Όλη νύχτα εδώ: Μια προφορική ιστορία της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου

To βιβλίο αυτό είναι μια συλλογή ατομικών βιωματικών αφηγήσεων με θέμα την Εξέγερση του Πολυτεχνείου (14-18 Νοεμβρίου 1973). Αποτελείται από ογδόντα τέσσερα απομαγνητοφωνημένα κείμενα προφορικών μαρτυριών-συνεντεύξεων με ισάριθμους αφηγητές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από τα τέλη του 2010 έως και το φθινόπωρο του 2020.

Πρόκειται για μια συστηματική μελέτη προφορικής ιστορίας με βάση επάλληλα κριτήρια αντιπροσωπευτικότητας όσον αφορά τη συμμετοχή στα γεγονότα, που τη συναπαρτίζουν μαρτυρίες από γυναίκες και άντρες, φοιτήτριες και φοιτητές, συνδικαλιστές του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, μέλη παράνομων οργανώσεων, μαθητές, εργάτες, διαδηλωτές που τραυματίστηκαν από σφαίρες, αυτόπτες μάρτυρες και στρατιωτικούς.

Βασικός στόχος του βιβλίου είναι να αποτελέσει ένα σώμα πληροφοριών, που θα καλύψει ορισμένα από τα κενά της έρευνας γύρω από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου, και παράλληλα να συμβάλει στη διατήρηση της μνήμης ενός από τα πιο εμβληματικά γεγονότα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, το οποίο συνεχίζει να είναι αντικείμενο έντονων φορτίσεων αλλά και να υπόκειται σε διάφορες στρεβλώσεις και ποικίλες αναθεωρήσεις.

Πρόλογος: Χανδρινός Ιάσονας

Εκδόσεις Καστανιώτης

Βασανιστήρια στην ΕΣΑ. Ένα σενάριο (χωρίς πλατεΐτσα στην Κοκκινιά)

Πενήντα και πλέον χρόνια μετά την άνοιξη του '73, της Νομικής και του Πολυτεχνείου, μαζί με τις επετειακές εκδηλώσεις πληθαίνουν οι απόπειρες αναθεώρησης της ιστορίας και ωραιοποίησης είτε του ίδιου του χουντικού καθεστώτος είτε του ακραίου αυταρχισμού απέναντι στη νεολαία. Σε αυτές τις συνθήκες, θεωρούμε ότι μπορεί να ξανανοίξει το επώδυνο κεφάλαιο των βασανιστηρίων, υπό δύο όρους. Ο πρώτος είναι να μη χαριστούμε στους βασανιστές που, έτσι κι αλλιώς, στη μεγάλη τους πλειονότητα, απέφυγαν τις ποινικές, ακόμα και τις ηθικές συνέπειες που θα περίμενε κανείς να υποστούν για τα έργα τους.

Ο δεύτερος, να προστατεύσουμε όλους τους βασανισθέντες από εκείνο το αδηφάγο ήθος του Διαδικτύου που εντελώς αυθαίρετα και ανελέητα ταλαντώνεται, εκ του ασφαλούς, από την ηρωοποίηση μέχρι την καρικατούρα ή τη δολοφονία χαρακτήρων. Η όποια αναψηλάφηση του θέματος θα έπρεπε να γίνει με τρόπο που θα επηρεάσει το τραύμα, που τυχόν εμμένει, όσο το δυνατόν λιγότερο. Σε κάθε περίπτωση, η αφήγηση αυτή αποτελεί μόνο μια εκδοχή των πραγματικών γεγονότων - ειλικρινή, ωστόσο, ως προς την ουσία. Κάποια στοιχεία έχουν, πάντως, αποσιωπηθεί.

Για τον λόγο ότι ο αφηγητής νιώθει πως δεν έχει τη δύναμη να τα αποτυπώσει στις πραγματικές τους αποχρώσεις. Ή, ακόμα, ότι δεν έχει το δικαίωμα να τα αγγίξει. Παράλληλα, οι ταυτότητες των κρατουμένων έχουν συγκαλυφθεί με ψευδώνυμα, με βασική εξαίρεση τον υπογράφοντα τη μαρτυρία. Αυτή η μυθοπλαστική παρέμβαση πιστεύουμε ότι δεν υπονομεύει την αυθεντικότητα της μαρτυρίας.

Συγγραφέας: Σερεμέτης Δημήτρης

Εκδόσεις Πόλις

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μία ξεχασμένη κατάθεση

Πενήντα χρόνια μετά, διαβάστε γιατί χωρίς το Πολυτεχνείο δε θα υπήρχε η μεταπολιτευτική δημοκρατία. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μία αυθόρμητη –χωρίς κομματική καθοδήγηση– κορύφωση στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Εγγράφηκε με δύναμη στη λαϊκή συνείδηση, επειδή εμπεριείχε την έννοια της “θυσίας”, η οποία λειτουργεί σαν σηματοδότης για έθνη και λαούς. Είναι από τα ιστορικά γεγονότα που έχει ζωτική ανάγκη κάθε λαός για να διατηρεί τον αυτοσεβασμό του. Το φοιτητικό κίνημα είναι εκείνο που εξανάγκασε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δρομολογήσει το πείραμα Μαρκεζίνη για να νομιμοποιήσει πολιτικά το καθεστώς του. Εάν εκείνος ο ελιγμός είχε επιτύχει, η Ελλάδα θα είχε εγκλωβιστεί σε έναν κηδεμονευόμενο κίβδηλο κοινοβουλευτισμό.

Η εξέγερση του Νοέμβρη άνοιξε τον δρόμο για την πτώση της δικτατορίας, έστω κι αν τον ρόλο καταλύτη έπαιξε η τραγωδία της Κύπρου. Με αυτή την έννοια, το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός “μύθος” της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, άλλωστε, προσλαμβάνει διαστάσεις “μύθου”. Χωρίς το Πολυτεχνείο, η Ελλάδα πιθανόν να είχε ακολουθήσει δρόμο παρόμοιο με αυτόν της Χιλής: Ο αιματοβαμμένος δικτάτορας Πινοσέτ ανέλαβε με πραξικόπημα το 1973 και παρέμεινε στην εξουσία (ως πρόεδρος και αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων) μέχρι το 1998! Δεν πήγε ποτέ φυλακή!

Οι πολιτικοί ταγοί της Μεταπολίτευσης οφείλουν τη σταδιοδρομία τους στο “ριζοσπαστικό ρεύμα” του φοιτητικού κινήματος, το οποίο επέβαλε την κατάληψη. Αν δεν είχε μεσολαβήσει το Πολυτεχνείο, τα κόμματα θα ήταν υποχρεωμένα να πολιτεύονται τουλάχιστον για οκτώ χρόνια στο ασφυκτικό πλαίσιο των υπερ-υπερεξουσιών του δικτάτορα-προέδρου Παπαδόπουλου. Ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα.

Συγγραφέας: Λυγερός Σταύρος

Εκδόσεις Πατάκη

Θάνατοι στη Χούντα: Δολοφονίες, αντιδικτατορική δράση, ύποπτοι θάνατοι κατά την περίοδο 1967-1974

50 χρόνια μετά την πτώση της χούντας για πρώτη φορά παρουσιάζονται λεπτομερώς όλες οι περιπτώσεις των θανάτων που συνδέθηκαν με το καθεστώς. Θάνατοι λόγω αντιδικτατορικής δράσης, «αυτοκτονίες», «ατυχήματα», «ασθένειες», «εξαφανίσεις». Θάνατοι συνεπεία κακουχιών από τις εξορίες και πολυάριθμες ακόμα φημολογούμενες περιπτώσεις ανώνυμων και επώνυμων προσώπων παρουσιάζονται αναλυτικά σε αυτή την πολυετή, προσωποκεντρική έρευνα.

247 κατονομασμένες περιπτώσεις θανάτων για τους οποίους ευθυνόταν ή κατηγορήθηκε το καθεστώς και οι κύκλοι του. Πάνω από 250 συνεντεύξεις οικείων προσώπων, 290 φωτογραφίες, άγνωστα ή δημοσιευμένα αρχεία και μαρτυρίες αποτυπώνουν για πρώτη φορά τις ιστορίες των θυμάτων της χούντας, συνολικά και εξατομικευμένα.
Η ιστορική αλήθεια αναζητά τις πραγματικές της διαστάσεις μέσα στις ανείπωτες προσωπικές μαρτυρίες και βιώματα, στα «ψιλά γράμματα» και σε όσα αφέθηκαν στη σιωπή. Διερευνώνται υποθέσεις γνωστές ή κρυμμένες στην αφάνεια που περιμένουν να δικαιωθούν από την ιστορική μνήμη. Με την έρευνα αυτή επιστρέφουμε στους ανθρώπους που τους χρωστάει η Ιστορία. Αυτή ήταν η ζωή τους και αυτός ο θάνατός τους.

Συγγραφέας: Βεριώνης Δημήτρης

Εκδόσεις Τόπος

Ζούσε τη ζωή του σαν να τη θυμόταν

Όταν δεν αξίζει η ζωή μας να τη διηγηθούμε, είναι σαν να μην τη ζήσαμε. Είμαστε ακόμα ζωντανοί κι ό,τι ζήσαμε ήταν αληθινό· δεν πρέπει να επιτρέψουμε να παραχαραχθεί και να αλλοιωθεί. Με την πίστη πως ό,τι έχει υπάρξει αληθινά δε γίνεται να χαθεί, θα το βρουν μπροστά τους φωτεινό οι επόμενοι, οι οπλισμένοι με μνήμη και γνώση, καταθέτω δικαιωματικά, μετά από τριάντα χρόνια, σκόρπιες σημειώσεις, ημερολόγια, ποιήματα, κείμενα και ντοκουμέντα που γράφτηκαν και διασώθηκαν κάτω από συνθήκες παρανομίας και απίστευτων δυσκολιών. Εκθέτοντας ακόμα μια φορά τον εαυτό μου, χωρίς να επέμβω και να αλλάξω το παραμικρό, για να φανεί η ατμόσφαιρα και το κλίμα μιας τρυφερά επαναστατημένης και εξεγερμένης γενιάς που δημιούργησε το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Κι έτσι μιλάνε από μόνα τους τα κείμενα-σπαράγματα, με τη φωνή ενός εικοσιτριάχρονου φοιτητή τότε και ενός ανθρώπου σήμερα που ζει τη ζωή του σαν να τη θυμάται σε ένα διαρκές παρόν.

Συγγραφέας: Παπαχρήστος Δημήτρης

Εκδόσεις Καστανιώτης

Μιλώ στα παιδιά μου για τη Χούντα και το Πολυτεχνείο

Μέσα από τον διάλογο ενός πατέρα µε τα παιδιά του το βιβλίο αυτό επιχειρεί να µιλήσει στους νέους για τη χούντα και το Πολυτεχνείο µε τρόπο απλό και κατανοητό. Αναδεικνύει την εγκληµατική φύση της δικτατορίας 1967-1974, η οποία φυλάκιζε, έδερνε, βασάνιζε, εξόριζε και ενίοτε δολοφονούσε κάθε άνθρωπο που διαφωνούσε µαζί της ή που νόµιζε ότι διαφωνεί. Προβάλλει, επίσης, την ειρηνική αντίσταση των φοιτητών εναντίον του βίαιου και απάνθρωπου αυτού καθεστώτος και την κορύφωσή της, που ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Η αντίσταση εναντίον ενός καταστροφικού και ολοκληρωτικού καθεστώτος, το οποίο καταργεί τη δηµοκρατία και στερεί την ελευθερία από τους πολίτες του, θέλει τόλµη, αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια. Είναι µια ηθική στάση που απαιτεί κοινωνική ευαισθησία και διαπνέεται από αίσθηση ελευθερίας. Οι φοιτητές πάλεψαν για τα ανθρώπινα δικαιώµατα όλων των πολιτών της πατρίδας µας. Πάλεψαν για ένα καλύτερο µέλλον.

Ανάµεσα σε αυτούς και ο συγγραφέας του βιβλίου.

Συγγραφέας: Δαφέρμος, Ολύμπιος

Εκδόσεις Τόπος

Μαρτυρία από το ματωμένο φοιτητικό κίνημα (1967-1974)

Η επανέκδοση του παρόντος έργου έχει ως στόχο, πέραν από την ιστορικότητα των γεγονότων, να μοιρασθεί τα προτάγματα και τα συναισθήματα των νέων εκείνης της εποχής με τη σημερινή γενιά των «μασκοφόρων» και του ψηφιακού κόσμου. Ο ιστορικός θα τοποθετήσει εκείνα τα γεγονότα στο μεγάλο λεύκωμα της ελληνικής ιστορίας. Γι’ αυτό ο αφηγητής δεν υποκύπτει στον πειρασμό να σχολιάσει την επικαιρότητα, σχετικά με τις αντιλήψεις για τα μηνύματα του Πολυτεχνείου. Θέλει μονάχα ο αναγνώστης να συναισθανθεί τ' ακούσματα εκείνης της εποχής, μέσ’ από των νέων την ορμή και τον αγώνα. Με τα νοήματα του χθες να δώσει νέο περιεχόμενο στις λέξεις: «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία». Τα μηνύματα εκείνης της γενιάς παραμένουν επίκαιρα. Η ματιά τους βλέπει σταθερά στο μέλλον. Ο δρόμος για την κατάκτηση και διατήρηση των μηνυμάτων δεν είναι ανθόσπαρτος. Είναι δρόμος δύσκολος, αλλά δυνατός. Χρειάζεται μόνο οι σκέψεις να γίνονται πράξεις.

Συγγραφέας: Αποστολίδης Λουκάς

Εκδόσεις Ιωλκός

To χρονικό των τριών ημερών

Εδώ ληξιαρχείο. Καταγραφή ονομάτων. Με τη σειρά ή ανάκατα. Άτσαλα. Εδώ σταθμός, εδώ σταθμός. Πάγκοι παλιοί, ξύλινοι. Στη σειρά, περιμένουν. Συγγενείς και φίλοι. Πιο πολύ, μένουν. Όχι περιμένουν. Μένουν. Απλά. Σαν να ‘ναι μια σειρά από σπασμένα ενθύμια. Πολύ παλιά και πολύ σπασμένα. Στα δύο. Στα οχτώ. Στα δεκάξι. Παλιά ενθύμια για να διαγωνίζεται η μνήμη. Και μια φωτογραφία με ήλιο.

«Ο γιος μου», λέει με περηφάνια. Σταθερά και με περηφάνια. Περσινή. Πού θα πεί «φανταστείτε τον εφέτος». Δυο μέτρα. Ξανθός. Γαλανός. Τραγουδούσε. «Έχεις φωνή», του 'λεγαν. Αυτός γελούσε. «Εγώ θα χτίζω πόλεις», έλεγε. Τώρα εκτεθειμένος μπροστά στους ξύλινους παλιούς πάγκους. Στο ληξιαρχείο. Τμήμα θανάτων. Εκτεθειμένος. «Χαράλαμπος Ευλαμπίδης». Τραγουδούσε. Το ληξιαρχείο είναι σκοτεινό. Τα ξανθά του μαλλιά φαίνονται μαύρα. Τα γαλάζια του μάτια δεν φαίνονται καθόλου. ‘Άσπρα. «Είναι ο γιος μου», ξαναλέει η γυναίκα με τα μαύρα. Περσινή φωτογραφία. Ήρεμα και περήφανα. «Μπάμπη τον φώναζαν. Πρώτος στο τραγούδι. Στη Σχολή είχε μπει τρίτος. Έχτιζε πολιτείες στο μυαλό του. Δυο μέτρα ήταν. Ο γιος μου. Κοιτάξτε».

Συγγραφέας: Κωστούλα Μητροπούλου

Εκδόσεις Κέδρος

2651 ημέρες δικτατορίας: 21 Απριλίου 1967 - 24 Ιουλίου 1974

Η δικτατορία κράτησε 2651 ημέρες!
Το βιβλίο αρχίζει την 21η Απριλίου 1967 που η συγγραφέας πήγαινε στη Β' Γυμνασίου και τελειώνει στις 24 Ιουλίου 1974 που έπεσε η χούντα και είχε πλέον ενηλικιωθεί.
Είναι ένα βιβλίο αναμνήσεων από τη ζωή των νέων εκείνα τα χρόνια, δικών της αναμνήσεων, των συμμαθητών και των μετέπειτα φίλων της. Είναι για όλα εκείνα που σημάδεψαν τους νέους και τους άλλαξαν, τις καθημερινές εμπειρίες, την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τα διεθνή γεγονότα της κάθε χρονιάς που τους επηρέασαν.

Συγγραφέας: Μαρίζα Ντεκάστρο

Εκδόσεις Μεταίχμιο

«Πολυτεχνείο: Ένα παραμύθι που δεν λέει παραμύθια»

Μια ιστορία που κουβαλάει μια γειτονιά στου Ζωγράφου και συνδέεται με την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ένα παιδί 5 ετών, το χέρι της μητέρας του και η σφαίρα που έκοψε το νήμα της ζωής. Το πιο μικρό θύμα της Χούντας 50 χρόνια μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας, μάς θυμίζει τον τρόπο για να μην ξεχάσουμε.

Ένα παραμύθι (που δεν λέει παραμύθια), που αντιστέκεται στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας αναθεωρητισμού και αναδεικνύει το σημείο εκκίνησης του αυτόνομου κινήματος στην Ελλάδα. Οι 56 ώρες που οι φοιτητές εντός ήταν ελεύθεροι και το πλήθος απέξω δημιούργησε πολιτική. Οι νεκροί δεν είναι παραμύθι και το Πολυτεχνείο δεν λέει παραμύθια.

Αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί χειρονομία θεμελίωσης της Μεταπολίτευσης, 50 (+1) χρόνια μετά μια παιδική ιστορία με έναν παππού και το εγγονάκι επανακωδικοποιεί την επταετία της Χούντας, τα χρόνια πριν από αυτή και, ίσως, τα χρόνια μετά. Μια βόλτα στην πόλη που θα μείνει αξέχαστη σε μικρούς και μεγάλους.
Ένα παραμύθι (που δεν λέει παραμύθια) για το Πολυτεχνείο του Γιώργου Κτενά με εικόνες του John Antono και χρώματα της Crispy Shift.

Συγγραφέας: Γιώργος Κτενάς

Εκδόσεις: Red n’ Noir

#17Η_ΝΟΕΜΒΡΗ #ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ #ΒΙΒΛΙΑ #ΑΦΙΕΡΩΜΑ