Η μεγάλη καθυστέρηση εκδίκασης υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας ευθύνεται και για τις γυναικοκτονίες

«Η γυναικοκτονία στο Αγρίνιο φέρνει ξανά στο προσκήνιο τα σοβαρά κενά του συστήματος προστασίας των θυμάτων και την ανεπαρκή νομική διαχείριση των υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας.»

Στον απόηχο της χθεσινής γυναικοκτονίας στο Αγρίνιο με θύμα μια 43χρονη μητέρα τριών παιδιών που πυροβολήθηκε εξ επαφής από τον 30χρονο πρώην σύντροφό της, οι δολοφονίες γυναικών έρχονται στο προσκήνιο και μας υπενθυμίζουν ότι μετράμε διαρκώς θύματα.

Σε ανάρτησή της η εγκληματολόγος Κέλλυ Ιωάννου «ρίχνει» φως στις δολοφονίες γυναικών που μαστίζουν τη χώρα μας αποκρυσταλλώνοντας τις κύριες αιτίες που παρά τα όποια κυβερνητικά μέτρα και εξαγγελίες, οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία «λιμνάζουν» υπό το βάρος των τεράστιων καθυστερήσεων στις δικαστικές διαδικασίες.

Όπως εξηγεί «Η γυναικοκτονία στο Αγρίνιο φέρνει ξανά στο προσκήνιο τα σοβαρά κενά του συστήματος προστασίας των θυμάτων και την ανεπαρκή νομική διαχείριση των υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας.

1. Καθυστερήσεις στη Δικαστική Διαδικασία: Παρά τις καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία, οι δικαστικές διαδικασίες είναι αργές. Τα θύματα συχνά αναγκάζονται να περιμένουν μήνες ή και χρόνια μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεσή τους. Στο μεταξύ, ο θύτης είναι ελεύθερος, δημιουργώντας ένα καθεστώς διαρκούς φόβου για το θύμα, που ζει με την αγωνία για την προσωπική του ασφάλεια.

2. Ελλιπής Προστασία στο Μεσοδιάστημα: Χωρίς άμεσα μέτρα ασφαλείας και περιοριστικούς όρους, οι δράστες συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, ακόμα και μετά από σοβαρές καταγγελίες. Αυτό εκθέτει τα θύματα σε μεγάλο κίνδυνο και αναδεικνύει την έλλειψη προληπτικών μηχανισμών που θα εξασφάλιζαν την προστασία τους μέχρι την τελική δικαστική απόφαση.

3. Αδράνεια και Έλλειψη Συντονισμού: Οι αστυνομικές αρχές, ενώ είναι ενήμερες για τον κίνδυνο, δεν λαμβάνουν πάντα τα απαιτούμενα προληπτικά μέτρα, αφήνοντας τα θύματα απροστάτευτα. Οι καθυστερήσεις στην επιβολή περιοριστικών μέτρων επιτρέπουν στους δράστες να πλησιάζουν ή να εκφοβίζουν τα θύματα, ενώ η έλλειψη αποτελεσματικού συντονισμού μεταξύ των αρχών χειροτερεύει την κατάσταση.

Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει την επείγουσα ανάγκη για ουσιαστικές αλλαγές: άμεση εκδίκαση των υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας, επιβολή προσωρινών περιοριστικών όρων στους δράστες, και συνεχή υποστήριξη των θυμάτων καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Χρειαζόμαστε ένα σύστημα που θα εγγυάται την ασφάλεια των θυμάτων και θα προστατεύει τις ζωές τους από την πρώτη στιγμή της καταγγελίας, χωρίς εκπτώσεις ή αδικαιολόγητες καθυστερήσεις.»