Πέθανε σε ηλικία 98 ετών ο παλαιότερος έμπορος της Ερμού, Ευτύχιος Αλεξανδράκης

Σε ηλικία 98 ετών πέθανε, την Τετάρτη, ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, εμβληματική μορφή της Ερμού. Ο παλαιότερος έμπορος της Αθήνας, με το γνωστό κατάστημα γυναικείων ενδυμάτων, μέχρι τελευταία έδινε καθημερινά το «παρών» στην επιχείρησή του η οποία ιδρύθηκε το 1860.

Αρχοντικός, κομψός και επιβλητικός, με αυτές τις λέξεις μιλούσαν γι’αυτόν όσοι τον είχαν γνωρίσει. Από παιδί γνώρισε τον χώρο του εμπορίου. Ξεκίνησε να εργάζεται από τα φοιτητικά του χρόνια στο κατάστημα, το οποίο κατέληξε να είναι το πάθος του.

Ο πατέρας του, Δημήτρης, εργαζόταν στην επιχείρηση από το 1890, την αγόρασε όμως το 1907. Η τοποθεσία του καταστήματος παραμένει η ίδια για πάνω από έναν αιώνα: Ερμού 27. Χρονολογείται από την εποχή του Όθωνος. Όπως και η τοποθεσία έτσι και η ποιότητα του καταστήματος δεν άλλαξε ποτέ. Ήταν αξιοσημείωτη με καλά εισαγόμενα εμπορεύματα από σπουδαίους οίκους του εξωτερικού. Πιστοί πελάτες παρήλαυναν από την επιχείρηση, που βραβεύτηκε από την κυβέρνηση Σημίτη με το βραβείο της παλαιότερης εμπορικής επιχείρησης. Ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης σπούδασε στη Γαλλία σχέδιο μόδας, αντικείμενο συναφές με εκείνο της οικογενειακής επιχείρησής του.

Ιδιαίτερη στιγμή για τον έμπορο εκείνη στην οποία φωτογραφήθηκε με το προεδρικό ζεύγος της Γαλλίας, αφότου Εμανουέλ και Μπριζίτ Μακρόν σταμάτησαν μπροστά στη βιτρίνα του καταστήματος «Αλεξανδράκης».

Η κηδεία του Ευτύχιου Αλεξανδράκη θα γίνει την Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.

«Στον πόλεμο ο πατέρας μου, πούλησε όλα τα εμπορεύματα, διότι υπήρχαν πολλοί πελάτες, οι οποίοι ζητούσαν να αγοράσουν ρούχα και η πλειονότητα των εμπόρων τα έκρυβε. Μείναμε τέσερα χρόνια κατά τη διάρκεια του πολέμου χωρίς εμπόρευμα. Παράλληλα, είχαμε δελεαστικές προτάσεις να πουλήσουμε το μαγαζί, αλλά ο πατέρας μου ήταν πολύ έξυπνος και συνετός στη σκέψη του και το απέκλειε λέγοντας μου ότι "τουλάχιστον να ερχόμαστε να πίνουμε ήσυχα το καφέ μας»

«Πίστευε ότι πρέπει να έχεις πρώτα στέγη επαγγελματική και μετά στέγη για την οικογένεια. Ήταν, όμως, μαύρη περίοδος, έβλεπες τη δυστυχία παντού. Όλα τα μαγαζιά κλειστά. Εδώ ήταν κατεβασμένα τα ρολά. Ανοίγαμε, μεν, κάθε μέρα και κάθε μεσημέρι κλείναμε, αλλά φεύγοντας πηγαίναμε τοίχο-τοίχο μήπως τρώγαμε καμία αδέσποτη». Όταν τελείωσε ο πόλεμος, το ξαναρχίσαμε το μαγαζί, λέει ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης. «Γράψαμε στους ξένους προμηθευτές μας στην Αγγλία, Γαλλία κλπ, και εκείνοι πρόθυμοι μας εφοδίασαν εμπορεύματα»

«Ο πατέρας μου, δεν μου έδινε πρωτοβουλίες. Πίστευε ότι "η πρωτοβουλία δεν δίδεται, αλλά λαμβάνεται". Του έδωσα όμως την ικανοποίηση και είδε τη επιχείρηση μετά τον πόλεμο να αναπτύσσεται και δεν έκλεισε όπως οι περισσότερες και αυτό τον χαροποίησε πολύ. Έκτοτε το κατάστημα ανθεί» είχε δηλώσει, το 2016, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ

Οι συνεργασίες με ξένους οίκους πολλές, ανάλογα με το τι επιτάσσει η μόδα και η εποχή, όπως με το μεγάλο αγγλικό οίκο Μοnrey ή με τον επίσης αγγλικό οίκο Smendley, με ιστορία από το 1725.

Όταν ο ιδιοκτήτης του οίκου Ηelmes ζήτησε χώρο στο μαγαζί του για ένα πάγκο με αξεσουάρ ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης αρνήθηκε προκειμένου να μην μετακινήσει τα πορτρέτα των γονιών του, έργα του αδελφού του, Αλέξανδρου Αλεξανδράκη.