Ο Δημήτρης Κατσαντώνης για το νέο του βιβλίο στο Dnews - «Η καλλιέργεια μύθων είναι σύμφυτη με την έννοια της πολιτικής»

Ο πολιτικός αναλυτής και συγγραφέας μιλάει στο Dnews με αφορμή το νέο του βιβλίο.

Στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Κατσαντώνη «PROREX» , που σημαίνει ο αναπληρωτής του βασιλιά, ο «αντ’ αυτού» , την Πέμπτη στις 19:00, στο Βιβλιοπωλείο «Επί Λέξει» (Ακαδημίας 32), αυτό που αναμένεται να προκαλέσει συζήτηση είναι ο υπότιτλος: «Μια πραγματική ιστορία της ελληνικής πολιτικής».

Το βιβλίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Επίκεντρο».

Για ποια ιστορία, που εκτυλίχθηκε πριν από 25 χρόνια, και για ποιους πρωταγωνιστές (πρόσωπα υπαρκτά και πολύ γνωστά στην ελληνική πολιτική ζωή) θα μιλήσουν ο συγγραφέας, ο Δ. Γαλαμάτης, Γεν. Γραμματέας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, οι δημοσιογράφοι Βασίλης Σκουρής και Δημήτρης Καμπουράκης; Τη συζήτηση θα συντονίσει (και θα σχολιάσει) η Αγγελική Σπανού.

Ο Δημήτρης Κατσαντώνης, πολιτικός αναλυτής (εταιρείας ερευνών To the point) και συγγραφέας μίλησε στο Dnews για το νέο του συγγραφικό εγχείρημα.

- Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης ασχολείστε με την πολιτική μέσω δημοσκοπήσεων, ερευνών, αναλύσεων και συνεχίζετε. Το έχετε μετανιώσει;

Τα τελευταία 20 χρόνια συμβαίνει αυτό, επαγγελματικά. Και πιο πριν, επί 25ετία περίπου, με ενεργή δραστηριότητα σε πολλές και διάφορες μορφές συλλογικών δράσεων. Και δεν το έχω μετανιώσει. Καθόλου, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Αντίθετα, θεωρώ ότι η εμπλοκή μου στην πολιτική δράση συνέβαλε θετικά στο να διαμορφώσω μια πιο θετική προσωπικότητα. Να κατανοήσω καλύτερα πώς λειτουργεί ο κόσμος. Και να γίνω πιο ανεκτικός στην «αλήθεια»' του άλλου. Φυσικά, υπήρχε κάποιος χρόνος ο οποίος χάθηκε στα επουσιώδη. Αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει δραστηριότητα στην οποία, όταν αφιερώνεσαι, δεν «χάνεις» και κάποιο χρόνο.

- Τι μάθατε για τον ελληνικό πολιτικό κόσμο τελικά; Υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες στη χώρα μας;

Έχει γίνει του συρμού να εκφράζεσαι απαξιωτικά για τον πολιτικό κόσμο. Στοιχείο που δεν υπήρχε τα πρώτα 20 -25 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Και είναι αλήθεια, ότι ο πολιτικός κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος. Αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στην κοινωνία, στους ίδιους τους πολίτες. Ο μέσος πολίτης επιλέγει εδώ και τρεις δεκαετίες το διάσημο, αυτόν ή αυτήν που ξοδεύει χρήματα για την επικοινωνιακή του προβολή, τον ατακαδόρο κι όχι τον γνώστη ή τον αφοσιωμένο/αφοσιωμένη σε μια πολιτική δράση ή αυτόν/αυτήν που μπορεί να βοηθήσει με την ανάλυση του και την πρόταση του. Τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν και τα κόμματα υιοθέτησαν, ελαφρά τη καρδία και σαν να είναι συμπλήρωμα της show business, τη θεωρία του «λαμπερού προσώπου». Ούτε η χρεοκοπία δεν μας έκανε να συνέλθουμε. Συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο - περίπου. Αυτά συμβαίνουν και αλλού στην Ευρώπη αλλά εμείς τα κάνουμε όλα, πολύ ελληνικά - πληθωριστικά και καθ' υπερβολήν.

- Γιατί στραφήκατε στη λογοτεχνία για να μιλήσετε αλλιώς για την πολιτική;

Η μυθοπλασία σε βοηθά να μιλάς για θέματα δύσκολα με έναν ενδιαφέροντα, μη πληκτικό τρόπο. Ελπίζω αυτό να ισχύει και στην περίπτωση μου.
Επίσης, σου δίνει τη δυνατότητα να «αποκαλύψεις» πράγματα χωρίς να υπάρχουν απαιτήσεις ντοκουμέντων. Και να ξεστομίζεις την κρυμμένη πορεία των πραγμάτων με έναν εύληπτο τρόπο. Για παράδειγμα, η δολοφονία Λαμπράκη συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ήταν όμως το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού που αποκάλυψε στο ευρύ κοινό την αλληλουχία των καταστάσεων, που θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα σε μια πολιτική δολοφονία και σε μια αναγκαστική όσο και αδιανόητη προσπάθεια συγκάλυψης. Έδωσε ειρμό και συνοχή στις σκέψεις που είχαν όλοι.

- Αυτά που διαβάζουμε είναι πραγματικά γεγονότα και οι ήρωές σας πραγματικά πρόσωπα;

Το βιβλίο βασίζεται πράγματι σε μια πραγματική ιστορία της ελληνικής πολιτικής και συνεπώς ως ένα βαθμό και σε υπαρκτά, γνωστά πρόσωπα. Δεν είναι όμως ένα γραπτό ιστορικό ντοκιμαντέρ. Η μυθοπλαστική διάσταση του βιβλίου επιτρέπει να ανασυνθέσεις μια εποχή και μια κοινωνική/πολιτική τοιχογραφία που θα ήταν πολύ δύσκολο να το κάνεις με έναν άλλο τρόπο.

Από τις πρώτες αντιδράσεις, βλέπω ότι, με τη βοήθεια της μυθοπλασίας, αρκετός κόσμος κατανοεί τους πραγματικούς πρωταγωνιστές και ανακαλύπτει τον πραγματικό τους ρόλο, στο τι συνέβη στον τόπο μας σε μία συγκεκριμένη εποχή. Κι αυτό που συνέβη δεν είναι άσχετο με αυτό που πάθαμε στα χρόνια της κρίσης.

- Αναγνώρισε κάποιος τον εαυτό του ή άλλον; Δεχτήκατε διαμαρτυρίες;

Διαμαρτυρίες όχι, δεν έχω δεχθεί. Δε ξέρω βέβαια αν το διάβασαν κι αυτοί που θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε ορισμένους «χαρακτήρες» του βιβλίου.

- Πόση μυθοπλασία υπάρχει στην πραγματική πολιτική;

Η καλλιέργεια μύθων είναι σύμφυτη με την έννοια της πολιτικής. Σε ένα σημείο του βιβλίου μου, όπου βρίσκω το «παράθυρο» για να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου για την πολιτική, γράφω ότι αν θες να ασχοληθείς με την πολιτική και να αφήσεις το στίγμα σου, γίνε ερμηνευτής ονείρων. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι χαρισματικοί πολιτικοί. Ερμηνεύουν τα συλλογικά μας όνειρα και τους προσδίδουν μορφή αφήγησης κοινωνικά αποδεκτής.

- Γιατί διαλέξατε να αναφερθείτε στην συγκεκριμένη περίοδο;

Γιατί από την απληστία των λίγων και τη ραθυμία των πολλών, χάσαμε μια ευκαιρία ως χώρα να κρατηθούμε σε μία πραγματική ευρωπαϊκή τροχιά. Μεταπέσαμε στα Βαλκάνια, με την αρνητική συνδήλωση του όρου. Τα αποτελέσματα φάνηκαν λίγα χρόνια αργότερα - κι ακόμα διαρκούν...