Να σκεφτείς ποιος πραγματικά είσαι, ποιος μπορείς να γίνεις, πως βλέπεις τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω σου. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Θαύμα", από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Ένα βιβλίο που σε συγκινεί και κατά κάποιον τρόπο, σε σοκάρει, γιατί έμμεσα, σε αναγκάζει να αντικρίσεις το είδωλό σου στον καθρέπτη και να αναρωτηθείς, "τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση τους;" ή το σημαντικότερο όλων, "είμαι τελικά, καλός άνθρωπος;"
Ο Αύγουστος (Όγκι), είναι ένα δεκάχρονο αγόρι το οποίο και γεννήθηκε με ένα ιδιαίτερο είδος δυσμορφίας, με ένα στοματοπροσωπικό σύνδρομο που τον έχει αναγκάσει να υποβληθεί σε δεκάδες επίπονες εγχειρήσεις που παρ' όλα ταύτα, δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκαταστήσουν την εμφάνισή του, καθιστώντας την φυσιολογική. Όλα αυτά τα χρόνια, η μητέρα του φρόντιζε για την μόρφωσή του.
Ήρθε όμως η ώρα που ο Αύγουστος, πρέπει να πάει σχολείο, να αντιμετωπίσει τον κόσμο, έναν κόσμο που είναι σκληρός και που πολλές φορές, δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει, αλλά και τους ίδιους του τους φόβους που χωρίς να το θέλει, λειτουργούν κατασταλτικά ως προς την τόνωση της αυτοπεποίθησής του.
Το "Θαύμα", είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, με λόγο απλό και κατανοητό που σκοπό δεν έχει να δημιουργήσει εντυπώσεις, ούτε να φλυαρήσει πάνω σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, καταφεύγοντας σε φτηνούς μελοδραματισμούς. Η αφήγηση, είναι μοιρασμένη.
Και ναι, μπορεί ο ίδιος ο Αύγουστος να φέρει στην πλάτη του το μεγαλύτερο φορτίο, όμως δεν είναι ο μόνος που υποφέρει κάποιες στιγμές, που δεν είναι και λίγες γιατί πολύ απλά, δεν μπορούν να είναι. Γιατί ακόμα κι αν ξέρει πως κάποιοι τον αγαπούν γι΄αυτό που είναι, παρ' όλο που προσπαθεί να είναι γενναίος και αισιόδοξος, δεν τα καταφέρνει πάντα.
Γιατί είναι ένα παιδί και μάλιστα, ένα παιδί με κατανόηση κι ευαισθησίες. Παρόμοιο φορτίο σηκώνουν οι γονείς που πρέπει να μεγαλώσουν και να προστατέψουν ένα παιδί με ιδιαιτερότητες.
Η μεγαλύτερή του αδερφή που αν και καταλαβαίνει την κατάσταση, νιώθει κάποιες φορές να πνίγεται από την ανάγκη να είναι φυσιολογική, όπως τουλάχιστον το εννοεί ο υπόλοιπος κόσμος. Οι φίλοι που βλέπουν σε εκείνον κάτι πέραν της εμφάνισης και που όμως, απομονώνονται και λαμβάνουν μέρος σε έναν πόλεμο που οι ίδιοι, ποτέ δεν θα επέλεγαν να εμπλακούν γιατί είναι ηλίθιο.
Η διαφορετικότητα ωστόσο δεν περιορίζεται στα όρια ενός δύσμορφου προσώπου.
Εκδηλώνεται στα πάντα: στο χρώμα, τις διαστάσεις, το φύλο, την ηλικία, τις προτιμήσεις, την καταγωγή, κ.λ.π.
Με την ευρύτερη έννοια, άλλωστε, όλοι μας είμαστε διαφορετικοί κι ευτυχώς έχουν γίνει αρκετά βήματα προόδου ως προς την αποδοχή του οποιουδήποτε δεν ανταποκρίνεται σε μια επιφανειακή ομοιότητα.