«Μια άδεια κουβαρίστρα» της Φωτεινής Βασιλείου, σε εικονογράφηση της Ρένιας Μεταλληνού. Για ηλικίες από και μυρίζει λίγο από… κουλουράκια της γιαγιάς!
Γιατί κλαις, κοριτσάκι, χάθηκες; Όχι, δε χάθηκα.
Μήπως έχασες κάτι; Όχι, δεν έχασα.Τότε γιατί δεν είσαι χαρούμενη;
Δεν ξέρω… Η Αλίκη όλο ζηλεύει!
Και όλο θυμώνει και σταματάει το παιχνίδι της στη μέση. Κι άλλες φορές, πάλι, βάζει τα κλάματα. Χαρούμενη πάντως δεν είναι.
Μια μέρα ρωτάει τον παππού της: Παππού, τι είναι χαρά; κι εκείνος για απάντηση της χαρίζει ένα κουτί με μια άδεια κουβαρίστρα.
Έτσι ξεκινά η Αλίκη να ανακαλύπτει τη χαρά. Τι είναι αυτό, όμως, που μας κάνει πραγματικά χαρούμενους; Ποια αόρατη κλωστή δένει τις χαρούμενες στιγμές και τις τυλίγει σε μια άδεια κουβαρίστρα;
Αυτό το βιβλίο δεν αφορά μόνο μικρά παιδιά αλλά κι απευθύνεται και σε εμάς τους «μεγάλους».
Πολλές φορές μας κατατρώει το «τερατάκι» της ζήλιας και θυμώνουμε με τους πάντες και τα πάντα, τα θέλουμε όλα δικά μας.
Είναι σημαντικό, όμως, να θυμόμαστε την ευτυχία που νιώθουμε όταν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε και κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό μας.