Υπάρχουν πολλά παραμύθια… Κι έχουν πολλά ονόματα… Όμως ετούτο το παραμύθι όνομα δεν έχει. Είναι το παραμύθι της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της Γνώσης, της κυρα-Φρόνησης, του αλτρουισμού, της αυτοθυσίας, της δειλίας δικαστών Λαγόκαρδων, της πανουργίας μα και της ευγένειας. Είναι το "Παραμύθι χωρίς όνομα" της Πηνελόπης Δέλτα.
Η Ομάδα θεάτρου Δον Κιχώτες διασκεύασε και παρουσιάζει το σπουδαίο και επίκαιρο έργο της Πηνελόπης Δέλτα, το οποίο, αν και γράφτηκε πριν από 100 χρόνια και βάλε, μοιάζει να περιγράφει την Ελλάδα του σήμερα. Οι χαρακτήρες μας είναι γνώριμοι και οι πράξεις τους μπορεί να συμβαίνουν και στη δική μας καθημερινότητα. Οι σκέψεις τους είναι και δικές μας σκέψεις, τα συναισθήματά τους μας είναι οικεία.
Στη χώρα των Μοιρολάτρων βασιλεύει πλέον η ερημιά. Ο βασιλιάς Αστόχαστος και η βασίλισσα Παλάβω νοιάζονται μόνο για τη διασκέδαση και την καλοπέρασή τους.
Οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο και όσοι έμειναν είναι πια διεφθαρμένοι ή συμβιβασμένοι.
Το νεαρό βασιλόπουλο, απογοητευμένο και αυτό, ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του. Στον δρόμο του όμως συναντάει τη Γνώση και τη Φρόνηση.
Εκείνες καταφέρνουν να του αλλάξουν τη γνώμη, και έτσι μαζί με την αδελφή του Ειρήνη αποφασίζουν να παλέψουν για να ξαναφτιάξουν απ’ την αρχή το κράτος.
Μοιάζει αδύνατον, κι όμως εκείνος καταφέρνει να αφυπνίσει κάθε απλό άνθρωπο του λαού.
Ένας μικρός ήρωας μεταμορφώνεται σε ένα πλάσμα με γιγάντια ψυχική δύναμη που μέρα με τη μέρα παλεύει την ανομία, τη διαφθορά και τη διάλυση.
Έτσι οι Μοιρολάτρες καταφέρνουν το θαύμα. Να φτιάξουν μια καλύτερη χώρα απ’ την αρχή, μονάχα με την αγάπη και τη θέληση για το κοινό καλό.
